De beste columnist van het Algemeen Dagblad blijkt een bejaarde tuinman, lol

We lezen het AD meestal niet (voor de tuincolumns) maar nu wel. De TUINCOLUMN van de man met een naam als de schipper van de Kameleon de hoofdrol speelt in Jungle Book: Romke van de Kaa. Het gaat erover dat wij Nederlanders nogal matig zijn met onze tuingame. Het liefst pleuren we de boel lui vol met stenen en áls we er wel iets van proberen te maken giert het natuurlijk weer faliekant uit de klauwen. Romke: "Wij maken ons druk over kleurencombinaties en vergeten dat de meeste planten maar drie weken bloeien en dat de tuin wel twaalf maanden van het jaar moet kunnen boeien. De Nederlandse tuinier heeft de neiging om op een tuincentrum zijn karretje vol te laden met alles wat op dat moment toevallig in bloei staat. Nadat de bloemen verwelkt zijn, blijft hij achter met een verzameling planten die elkaar weinig te zeggen hebben. Dat pakt de Japanner beter aan. Die kiest planten die qua vorm en groeiwijze bij elkaar passen en die elkaar aanvullen. Dat is het geheim van de Japanse tuin: daar is het totaal meer dan de som van de samenstellende delen. Bij ons niet. Er zijn meer verschillen. De Japanner streeft in een tuin naar eenvoud, waardoor de essentie zichtbaar blijft. Wij doen het omgekeerde en maken van de tuin een uitdragerij van planten, wilgentenen manden, oude gieters, beschilderde dakpannen, antieke wasteilen en roestige ploegscharen." Treffend verwoord. Een Loods 5-etalage, maar dan in je tuin, met aan de schutting een zeildoek met een foto van een of ander Fins meer (je hebt ooit in een sauna gezeten) en allemaal Home is Where the Heart Is-troep van de Welkoop. Ah Nederland, wat wonen er toch heerlijke mensen in je.